Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը հերթական սպառնալիքներն ու պահանջներն է հնչեցրել Հայաստանի հասցեին, հայտարարելով․ «Հայաստանն առաջ քաշեց, այսպես կոչված, «Խաղաղության խաչմերուկ» նախագիծը, և այժմ աշխարհում չկա մի երկիր, որին այն չներկայացնի։ Չնայած այս, այսպես կոչված, «նախագիծն» առանց Ադրբեջանի գրոշի արժեք չունի։ Եթե դուք իսկապես ցանկանում եք իրականացնել այս նախագիծը, ապա առաջին հերթին պետք է դիմեք Ադրբեջանին, քանի որ առանց մեզ դա ընդամենը թղթի կտոր է։ Եվ մեր պայմաններն արդար են՝ հիմնված միջազգային իրավունքի և հենց Հայաստանի պարտավորությունների վրա»։

Քաղաքապետարանը պետք է աջակցի զորահավաքին, զորակոչին: Հիմա Երևանի քաղաքապետնn ինչպե՞ս է այդ գործընթացին աջակցում, եթե հենց ինքը բանակից փախած է:

Իսկ դուք գիտեի՞ք, որ գերեզմանատուն այցելելիս պետք է ծիծաղեք, հրճվեք, լուսանկարվեք ու դա հանրայնացնեք; Չգիտեի՞ք:

Խոնարհված եկեղեցու շաղախը հավատն էր, հագուկապը՝ քարը: Ժամանակը, որ հավերժ էր, անընդհատ ու կործանարար, մի օր իր մահաբեր հետքերն էր թողել նաև Սրբարանի վրա...

Մեզ ամեն տեղից զգուշացնում են մեզ սպասող աղետների մասին՝ Բաքվից, Մոսկվայից, Անկարայից, Թեհրանից, Մինսկից, Վաշինգտոնից, Փարիզից, ամեն տեղից։ Ներսում մտահոգ գործիչները պարբերաբար պարպում են իրենց էմոցիաները, բայց իրավիճակը դրանից չի փոխվի...

Տիգրան Ավինյանը, հասարակական ճնշման տակ, ստիպված է եղել փոշմանել. հիմա նա առաջարկում է Երևանում հասարակական տրանսպորտով մեկ ուղերթի համար փետրվարի 1-ից, 300-ի փոխարեն, 150 դրամ վճարել։

Մարդկանց ու մարդկային համակարգերի միջև հարաբերությունների բնույթից կախված՝ նրանց միջև փոխազդեցությունը կարող է լինել փոխադարձ օգնությունից ու համագործակցությունից սկսած մինչև հակամարտություն ու գոյաբանական կռիվ։

Տրանսպորտի ուղեվարձի արժեքը 100 դրամ է, բայց իշխանությունները իրականում այն ցանկանում են դարձնել 150, թեև գիտեն, որ դա խնդիր է դառնալու, որը կանխելու նպատակով սկզբում հայտարարում են, թե արժեքը կլինի 300 դրամ, սկսվում է հանրային բողոք, որից հետո, 300 դրամի փոխարեն, հայտարարվում է 200 դրամի մասին, որպեսզի հաջողության իմիտացիա ստեղծվի, վերջում էլ հայտարարում են, թե արժեքը 150 դրամ է սահմանվում ` ի սկզբանե հայտարարվածի կեսի, բայց իրական նախատեսվածի չափ, որ մարդիկ մտածեն, թե կիսով չափ իջեցրին գինը ու ըստ էության խաղաղվեն գրանցված «հաղթանակով»:

Բանակն այն կառույցն է, որը չի կարող հանդուրժել օխլոկրատիա: Որտեղ ընդունելի չեն նեպատիզմի վրա հենված առաջխաղացումները։ Բանակն այն կառույցն է որտեղ անհրաժեշտ է հստակ կանոնակարգ, ուժեղ ղեկավար և հայրենասիրական գաղափարախոսություն։

Սկզբից ինձ թվաց` բառերը լավ չեն լսվում` տեխնիկական խոտանի պատճառով։ Հետո քանիցս լսեցի ` կասկածելով, թե ընկալման խնդիր ունեմ և ինքս լավ չեմ հասկանում` ինչ է ասում։